Yastığında Çağlayan Bir Küçük Irmak

Ne zaman derin bir uykuya dalsa
Onarıyordu bütün kederlerini
Yastığında çağlayan
bir küçük ırmak

Uzanıp öptü sabahı gamzelerinden
Savurdu saçlarını
Sırtından usulcacık akan
ırmağın yüzüne doğru

Köklerini yokladı telaşla
sadece kökleriyle mi bağlıydı toprağa

Peki
Göğün uzağını özleyen
alnına ne demeliydi
Ya bu sadece
Kendi kulağına çalındığından
emin olduğu
melodi de neyin nesiydi

Gövdesindeki büyüme karşıtı çocuk
Parmak uçlarında yükselir gibi
silkelenip müziğin ritmiyle
Havalandırdı acıyan köklerini

Ne garip henüz havada
Hiçbir sınır çizgisi yoktu.