Örtmedim üstüme karasızlığımı,
Açıkça söyledim aşikar ettim.
Atmakla açığa vurmak arasında,
Bütün karasızlığımı AŞK’a yükledim.
Doygun ve mahzun, yıkıp ta yapamayan yanımla,
İnsan olmanın bütün kusurlarıyla,
Hiçbir şey anlatamasam da sana,
Bütün acımasızlığı KELİMELERE yükledim.
Benden önce seçilmiş kelimelerin yolcusuyum,
Bana sorulmadı gelirken bu dünyaya,
İnsan olmanın şerefli bilinciyle,
Aşk denen nesneyi MASUMLUĞA yükledim.
Anlatmak anlamaktır, kaybedeceğinin korkusuyla,
Ben bu dünyaya sebepsiz düşmüş biriyim,
Kaybedeceğim korkusuyla yaşarken,
Olan bütün kazayı belayı, ŞEYTANA yükledim.
DENİZ
25.03.2010
Kayıt Tarihi : 17.8.2010 21:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!