Ben ki Bu DağLara ferMan Yazanım,
Ben ki AcıLara Kuyu Kazanım,
Ben ki AyRıLığa öFke KusAnım,
Alacağım Bir Gün Seni buNu BiLesin..
Sen ki Bana umuT veRensİN,
Şimdi,
Orda olmak..
Seninle olmak..
Sen olmak;
Sana bakmak..
Ömür,
Evsiz çocukların yol kenarında öldürdüğü masum bir korkağım ben.
O gittiğinden beri akıttığım gözyaşında boğdum kendimi.
Utanan her kadında bulduğum ''SENİ''
Utandığım her anımda kaybettim...
Oturup bir şişe içkide,
Esrar dumanının buğusunda,
Bu kalabalık ne anne.?
Hani sen ''kalabalık yerlerde elimi bırakma''
Kaybolursun
Allah kavuşturmasın!
Birdaha niyetlenemem,
O buz dolu küvete giremeye
Birdaha sol’uma intihar eylemcileri yerleştiremem
Bir bank'ta oturup acıyamam halime
Sen ne zaman canıma düş/sen,
Sarsıntısından,
Yıkılır,
Yüreğim,
Ve Kadın..! !
Doğal afet dedikleri,
Bozacılar bağırır uzaktan,
Baykuş sesleri kulağımı çınlatır...
Rakıya buz atılır..
Ve sanat müziği; kısık bir ses yayılır..
Böyleyim işte...
Ah be kadın keşke..
Kimse rol yapmasın..!
Hepimizin aşkı;
Ürkek,
Yaralanmış,
Canilerden...
Darbe almış,
Ölüm soğuktur…
Buz gibi bir bakışa teslim olan gecelerde
Üşürsün;
Örtmez ya kimse, üzerindeki ezikliği
Anlarsın gece bile senden daha aydınlıktır!
Usulca toprağıma üşürken....
Sen geliyorsun sonra,
Hani şimdi dirilesim var,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!