Ya ben çok uzaktım sana
Ya sen bana çok yakındın
Anladım aşkı tadınca
Sen bana benden yakınsın
Hayat denilen bilmece
Elim elim kanadı durdu gözlerim
Güya bir destan yazdı şu yaralı yüreğim
Esasına dalarsak olayın zor çıkarız be sevdiğim
Boşver herkes gülsün,ben dikeni isterim
Ne basit bir ün ne de mücevherat yüklerim
Her gece ölüm giyinip
Böyle deli dolu sabahları mı bekleyecektim?
Sensizliğin ardına döktüğüm kan irini gözyaşlarına
Namussuz hasret rüzgarları mı karışacaktı böyle
Her daim patlamaya hazır yüreğimle
Günah masalarında suskunluk pazılı
Uzatsam elimi
tutamazki karanlık
Duymasam sesini
anlamazki yalnızlık!
Kırgın bitkin hayalin
Ahvali coğrayfamdan bir resim yapsam
Şaşar kalırsın bendeki sana...
Tuvalin ucu kırmızı fırçaysa mavi
Bilmezsin ne dil döktüm yalvardım ellerime
Bu şiirde de sen koksun diye...
Ta şurama düştü sızın
Kahroldu yandı yüreğim
Ah dedirtti geceler ansızın
İçime işlenmiş hislerin
Acılarla yoğrulurken tenin
Yeni yıl gelmiş neyime
Gözüm ceset ceset üstüne
Duyda oturup düşünme,
Pervasızca üşüyorum...
Tel Aviv New York ve Cenevre
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!