Yasemin Kurt Şiirleri - Şair Yasemin Kurt

Seni çok özledim,
Dün duygularım şahlana at misali,
Kabaran deniz misali,
Haykırdı kalbim semaya özledim diye.
Sesimi duyar mısın bilmem ama,
Ben yokluğuna hiç alışamadım.

Sen yanlızlığı bilir misin?
Karanlığın kalın parmakları arasında.
Boğulmanın acısını hiç tatdın mı?
Ya soğuk yatağın bedenini hançerlemesini?
Bilmezsin çünkü sevmeyi bilmeyensin.

Yaşamın sunduğu herşey armağan bize,
Anlayabilene.
Hayat çekilmez diyen yanılmış,
Yaşadığı beyhude.
Umut dediğin tarla seninle yeşerir.
Sen bakarsan renkten renge giriverir.

Hep beni mi bulacak bunlar?
Hangi yürekli bu sevdayı taşıyacak?
Yoksa her umut çorak topraklara mı ekilecek?
Yoksa benim gibi olanlar toprak olup ölecek mi?

Aşkıma karşılık beklemedim ama sevdim,

Hatırımda kalan senle ilgili tek hatıra,
Bana bakıp son gülümsemendir.
Ondan sonra kabus oldu hayat bana,
Ağlayan yanım çok,yaramı saran yoktu.

Sebepsizce gitmelere dur demek istemedin,

Hava soğuk,içim üşüyor
Nerdesin?
Ocakta birkaç odun parçası,
Gökyüzünde ay ve yıldızlar.
Bürünmüşüm yırtılmış çarşafıma,
Aklım üşüyor.

Sordum dün nerdesin diye seni tanıdıklarıma,
Yine başka güzelde geziyor dediler.
İçim burkuldu,ağıt yaktım kalbimden,
Duydun mu inleyen nağmalerde sesimi?
Acıtmadı mı hiç içini?
Acıtsa ne olur ki sen bilmezsin sevilmenin kıymetini.

Bu bir mektup,
Özleyenden özlemini dile getirmeyene.
Bu bir haykırış,
Duygularını özgürce haykırmayana.
Bu bir sesleniş,
Duyupta,duymamazlıktan gelene.

Herşeyi tek satıra sığdırmak istedik,
Yolun sonunu görmeden geçip gitmek istedik.
Akan her düşüncenin içinde benliğimizi bırakıp gittik.
Olduğumuz gibi değilde olmadığımız gibi sevilmeyi istedik.

Sahte sevgilerin acımasız kırbaçlarını severk göğüsledik.

Sokakların ıssızlığına bakıpta beni düşünme,
Sevgin ışığım,kaybolmam ben.
Beni geri dönmez diye düşünme,
Sevgim geri getirecektir beni.

Belki uzaklar düşüncelerime merhem olur.