Ve sen! Gelme!
Sakın ama sakın,
Hiç zamanı değil
O kapı, hiç açılmayacak belki de sana.
Eski rüzgarların sözü geçmeyecek.
Aklına geldim bu gece biliyorum,
Bilmediğimi mi sanıyorsun?
Gittiğim yeri bilmeyecek kadar sarhoş değildim.
Gözden kaybolurken
Dönemeyeceğimi bildiğim içindi,
Sesinin sihri,
Beni kutsal yalnızlığıma hapsederken,
Dokunabilir misin gözyaşlarıma
KÜÇÜĞÜM.
Görünmez yaralarım,
Faraza bu aşkta faraza,
Tüm aşklar gibi bu da faraza..
Yıpratılmışlığın, yıpranmışlığınla kalırsın.
Sendeki seni alır götürür.
Değişmezliğinde değiştirip, çözemezsin kendini.
Sana bakınca,
Tümsek ayna gibi sevgim saçılıyor atmosfere.
Dünden, sözüm küsmüşken hecelere,
Bugün barış ilan etti kendine.
Bir türlü anlamayı beceremeyen tarafım..
İçimdeki seni anlamaya başladı sanırım.
Bazen birinin yaşamı, diğerinin hayalleri olur.
Bazen de çaresizliğimiz kullanılır ya da birilerinin kapanı olur.
Zaman,kapıların kapandığı duyguların sona erdiği andır.
Aslında hayat bize ders vermekle meşguldür.
Onun alfabesini çözemezsek de,
Aşkın her çeşidi ACI verir dedi,
İçimdeki ses...
Sustu.
Sustuk.
Ben, beklemenin farz olduğu mısralarımda kaybolurken,
Sen; bizi taşıyan ruhunun ağırlığıyla..
Havanın soğuna aldırmadan,
Kırılgan kar yağışlarını izliyor soğuk tenim.
Şişeler birbirine çarpıyor,
Bardaklar devriliyor mavi masaların bakışlarında.
Biçimsiz ve farkını hiç kaybetmemiş,
Üstü örtülü sevda sözcükleri kokmakta şehrimde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!