Ödüm kopuyor ölmekten
gülüşünü
bir kez daha görmeden önce
bu nedenle
erken veda ediyorum
bütün uçan kuşlara, kelebeklere...
Ödüm kopuyor sensiz giderim
bir daha dönmem
sarıp sarmaladığın
yaralarım iyileşir
ben kalırsam
yalnız evrenin
tam ortasında
ha geldin
ha geleceksin diye...
Ödüm kopuyor
aşık olursam
bir kez
ya da bin kez
ayndaki resmine,
nefesim, kokladığım
giderken asılı bıraktığın
ceketinde
Ödüm kopuyor, ödüm
uzakta bir yıldızın içinde
kaybolur üşürüm
sen işitmez, bilmez
hissetmezsin de...
Kayıt Tarihi : 18.2.2020 12:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!