Doruklardan koptuk tedirgin duruşumuz ondan.
Bayıra alışmış ayağımız durmaz düşeriz düzde.
Solgun kaldık toprak yok burada her şey taştan.
Serinletmez ki gölgeler değmesin elimiz baştan.
Ufku göremiyoruz başlar eğik gören yok aramızda.
Gürültüler kuşatmış dört başı mamur yanımız sağır.
Evet yalnızız karabalığımız kalmış dağ başında.
Sen misin diyemedik etrafta dolaşan kimsemiz yok.
Serpilemiyoruz kaldırım çatlağı dar gelir bize.
Bozuldu gözlerimiz kapatsınlar artık ışık istemiyorum.
Uzun süre yaşadım güneş değmezdi vadi dibine.
Ölürsem buralarda beni koymayacak yok ki kimsem.
Fırsatçının eline düştüm hainler durmaz pusu içinde.
Ürkek, ölüm korkusu sardığında çaldılar bulutlarımı.
Sevdiğim yok seveceğim durmaz ki buralarda.
Uçsuz bucaksız bilmediğim diyar beni harcar eminim.
Git öyleyse kalbim dayanacak mecalin kalmışken.
Derin uçurumlarda dağıl her parçan olsun zerre.
Kenan Gezici 26/11/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 26.11.2025 12:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!