Yaşar Kopuz Şiirleri - Şair Yaşar Kopuz

SEN Mİ VURDUN NE

Bembeyaz martıydı.
Kızarmış gözlerden,
Titreyen dudaklara süzülen,
Bir damla gözyaşını bırakan.

Bir türkü tutturmuş,
Bir türkü ki yürekleri yakan,
Ya istiklal ya ölüm diyor,
En acısına dayanmak acıların,
En zoruna dayanmak günlerin.
Ulaşmak özgürlüklere,

PAMBUK GİBİN

Bembeyazdın,
Sevgi yüklü, yağmur yüklü,
Gözyaşı yüklü.
Pambuk gibin, yumuşacık.

RÜŞVET

Bir ev yapıyordu fakir,gecekondu,
Karısı da çalışıyordu,üstelik hamileydi.
Altı çocuğu vardı,en büyüğü çocuk.
Henüz damını yeni örtmüştü,kiremiti yoktu,

SUÇUM

Gülmedi yüzüm çocukluğumdan sonra,
Sakız çiğnerken güldüğüm gibi.
Gülüyorum bazen,fakat yapmacık,
Çünkü çok mutsuzum.

Ne güzel kibarlıktı o,
Sen önden gir derken omuzuna sarıldığım usulca,
Ne güzel yalandı o,
Ellerin üşüdü mü diye sorup tuttuğum,
Ne tatlı kandırmacaydı o,
Sıcağı pek sevmem diye, sobayla arama seni soktuğum.

SEN

Bilmeliydin.
Söylemiştim.
Bulutlar karardı,
Yer yarılıyor bak,

Sen ne diyorsun ha, sen ne diyorsun,
Diye bağırıyordu.
'Ayağında ayakkabı yok, okula gönderemedim'.

Telefon kulağında bir kadın, bankanın duvarına yüzünü çevirmiş,
Ağlayarak bağırıyordu, taralıydı saçları, boyasız,