Sen rüzgârla savrulansın,
Ben toprağa kök salan.
Sen adını fısıldarken başkasına,
Ben hâlâ sana yazan bir adam.
Bir gün gelir de sorarsan beni
Gözlerimden düşen o sessiz teni—
Anla ki, yokluğun giydirildi bana,
Ve ben, seni değil;
seni severken öldürdüğüm hâli anımsarım arada.
Yüzün aklımda değil, izi kaldı tenimde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!