Yaşar Aydın Şiirleri - Şair Yaşar Aydın

Susturdu gün be gün vahşi bakışın
Derdimi gizleyen dilden bıktırdın
Kestiler önümü hazanın kışın
Baharıma giden yoldan bıktırdın

Birgün muradıma ermedim gitti

Nasıl sığdırayım birkaç mısraya
Senin gibi şiir tutan görmedim
Namın yayılmasın yedi kıtaya
Senin gibi göze batan görmedim

Gülüşünü görse bir göz kazara

Yolun açık olsun git gidiyorsan
Aşkolsun dilime dön diyecekse
Bunca anıları sil siliyorsan
Aşk olsun maziye dur diyecekse

İstemem bırakma tek bir hatıra

Hazana uğradı gönül bahçelerim
Dökülmüş sabahlarla gün sayarım
Bir yar vedasında yitirdim dağlarımı
Şimdi yıkık duvarlara sırt dayarım

Hangi vurguncu gönülde
Yağmalattın sen bu sevdayı
İçeri soktuğun o göz kapısından
Mehtapsız bir gecede toparlayıp kaçırdığı
Her tarafı sökük dökük üstüne başına
Mecnunun çöllerdeki ayak izlerini giyinmiş

Hey benim
Uykularımı sürgününe gönderdiğim hatıram
Gözlerinin uçurumuna düştüğümden beri
Yerim, yurdum bakışlarının kayıbında hala

Karanlık nasıl çöker
Neyin belasıdır akşamlar
Yıldızlar niye çağrılır
Sen bilmiyorsun

Hasret durağıdır geceler

Gizlerdi şu bağrım duyan olmazdı
Vurduğun darbeyi sır bıraksaydın
Düştüğüm dillere yuva kurmazdı
Sevdamın yüzünde ar bıraksaydın

Cennet mi bahşoldu ettiğin kadar

Gururumu söke söke
Toprak oldum çöke çöke
Gözlerimden döke döke
Sellerle seni konuşsam

Neyleyim köşkü sarayı

Mazimden bir esintiyle başlar benim akşamlarım
Yokluğun getirilip de odama bırakılınca
Bir fırtına kopar hasretlerimin durağında
Ben bir yana
Gönlüm bir yana
Sevdam bir yana sığınıp dururuz