Güneş yavaşça söndürürken ışıklarını
Ölüme hazırlanıyordu bazıları
Bazıları da doğuma
Pus çökmüştü bu karanlık şehire
Yüreklere düşmüştü sessizce ayrılık acısı
Ve hiç olmadığı kadar yakıyordu
Kırlardan mor sümbüller toplayacağım sevdiğim
Bahar geldiği zaman
Yeniden yeşerecek otlar, boy verecek başaklar
Tekrar beni sevdiğin zaman
Ölümü düşünürken içimde tamamlanmayan koca bir boşluk
Yaşanmamış bir gelecek umutsuzluklar Korkmuyordum fakat anlatamıyordum
Konuşmuyorum susuyorum
Kalbimin çöküşlerini kaldıramıyor kimse ayağa
Ve bi o kadarda bıkkın gözlerim ağlamaktan
Bedenim yorgun düşmüş sessiz çığlıklarım
Umutlar vardır bitmek tükenmek bilmeyen
Dertler vardır kimseye söylenmeyen
Hayaller vardır gerçekleşmeyi bekleyen
Hikâyeler vardır kimsenin bilmediği
Sevinçler vardır paylaşılmak istenen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!