Yaşanmayacaksın Şiiri - Şair Firuzeşiir

Sevildiğini bir gün anlayacaksın.
Güvenmeyi, güvenilerek öğreneceksin.
Kendin kadar inanacaksın bana,
Ama Yaşanmayacaksın da! ! !

Kendini göreceksin gözlerimde.
Yerini bulacaksın yüreğimde.
Özleneceksin ana gibi, baba gibi...
Ama Yaşanmayacaksın da! ! !

Kokunu hala duyumsuyorum,
Bedenini çılgınca arzuluyorum,
Dudaklarım yangın yeri.
Ama yine de Yaşanmayacaksın! ! !

Her şey seni hatırlatıyor,
Güneşin sıcaklığı, rüzgarın deliliği,
Yağmurun toprakla buluşması.
Ama yine de Yaşanmayacaksın! ! !

Biliyorum herkes açılabildiği kadar,
Dalabildiği kadar yaşıyor seni.
Oysa ben, sana alışkanlığım nikotin tadında.
Sevgin sakladığım en kutsal emanet.
Ama Yaşanmayacaksın da! ! !

Ben sensizliğe henüz alışmadan,
Zaman izinsiz, başıboş hayatımdan çalıyor.
Güneş her sabah gelip, akşam gidiyor.
Bilmiyorlar mı öylece bıraktığın yerdeyim?
Yoksa onlarda mı biliyor
Artık yaşanmayacağını! ! !

22.01.2004/4,30
Firuze