Var Olduğun Kadarım Şiiri - Ali Admış

Kıvırcık saçlarıma aklar düştü,
Dün dost olanlar bugün bana küstü.
Birçok insan bu aralar gözümden düştü,
Bunu fırsat gören akbabalar başıma üşüştü.

Ben çok savaştım ama artık yoruldum,
Aşk denilen şu illet de yanıp kavruldum.
Sırtımdan birkaç defa kalleşçe vuruldum,
Seviyormuş gibi yapana buz gibi soğudum.

Yaşamak isterken delice pusuya düştüm,
Ben bazı insanları da zamanla çözdüm.
Bazen kızdım kendime, bazen ise sövdüm,
Kahpeliği de, sahteliği de bu gözlerle gördüm.

Sahte sevgilere, seviyorum yalanına artık tokum.
Bundan sonra bana karşı çıkana mızrağım, okum!
Sen ben de değil isen, ben sende durmam, yokum;
Var olduğun kadarım, bazen az, bazen çoğum.

Dön desen de dönmem geri,
Sev desende sevmem seni.
Ne bunun zamanı, ne de yeri;
Devamı yok, yaşandı ve bitti.