Yaşamın Işığı Şiiri - Tuba Gürdere

İnsan gelip geçer kendinden bir an.
Varolan geçiş, varlığımızın geçmişidir oysa geleceğe dair.
Yöneldikçe ışığa,ruhumuzu yansıtıyordu gölgeler.
Oysa bilirsin ki güneşin gölgesi olmaz.
Yalnızca gün biter gönlün ışığı hiç bitmez.
Yansıyan ışıktır bir bakışa karanlık düşen.
Veya bir an özünü özümüze süzen aydınlıktır bilinmez.
Kalbin ışığında görürsün ki güneş dahi görülmez.
Çünkü göğsümüzün göğü, düşüncemizi gökyüzünden ötede
en yüce şekilde içimizi aydınlatır ki o hiç sönmez.
Kalbinizde ne kadar aydınlık varsa, bakışınıza bir o kadar yaşamın ışığı yansır.