Yaşamın İçinden Sana

Karanlığında gecenin,
Bir uğultu başlar, sonsuzluğa inat.
Çığlık gibi artarak,
Yankılanır yüreklerinde kimsesizlerin...

Mezar taşlarının yanında uyur,
Saf ve masum kalpli o ihtiyar.
Bilir çünkü hiçbir zaman,
Ölülerden gelmeyeceğini zararın...

Büyür durmadan yalnızlığı,
Attığı adımlar küçülürken.
Kalabalığa çıksa da içi rahat etmez,
Kendini arayan kaybetmişin...

Yanıbaşında duran lambanın,
Işığına muhtaç gözler gibi;
Kırpışır durur kirpikleri,
Aç, susuz, çaresiz hayvanların...

Sokak sokak, cadde cadde,
Çırılçıplak, yavrum diye koşan;
Kadının anneliği anlaşılmaz,
Çöplükte bıraktığı bebeğini bulmadan...

Beş kuruş parası kalmamış,
Sarhoşun boş şarap şişesine,
Sarılışı kadar neden sımsıkı olmaz?
Aşklar, sevdalar, arkadaşlıklar...

Yollarda ayak izlerim,
Her yanda silinmişliğim,
Kimi görsem, kimi duysam, hep ben! ...
Sana yaşamın tüm acılarıyla seslenen! ...
Seni dünyalar kadar seven! ...