Yaşamın ibresi Şiiri - Yahya Akbulut

• 

  Turgut Gündoğmuş

  
  
  
  
  &&& Yaşamın ibresi
  
  
  
  Figanı düşerken sararmış yaprakların
  Çelikten örülmüş sandığım
  Ağaçlarından
  Kasvetli rüzgara kokuyordu
  (Küçüklüğüme dokunuyordu)
  Yaşamın ibresi...babamın gözünde.
  
  “Çocuk değilsin sen! ” - diyordu,
  Çocukluğumda bile...
  Doğalmış meğer...yıllar geçti,
  Babam bana - “Sen büyüdün...”
  Asla demedi!
  
  Ben şimdi bilgeli gibi
  Sanki yeni doğan,
  Erken doğduğumu sandığım
  Zaman zaman...kavgaların peşinde
  Savaşıyorum mimarisiyle
  Çocuk ve orta yaşlılığımın
  Beyaz kağıt üzerinde...
  
  Akıntıya veriyorum
  Ağzımdan düşen kelimeleri
  Boyun eğmeden, kıyasıya
  Yarışıyorum
  Kızıl korlar üzerinde
  Kaçarken pusudan...
  Yaşayan bir ölüden ziyade
  Yaşlanmış çocuk...olma korkusundan.
  
  01.07.2005 / Çorlu
  
  Yahya Akbulut
  
  
  
  yasamin icinde yasanilmis bir olay kaleminizle kendini bulmus ayrica bana yapmis oldugunuz o güzel jeste ve bu uzun yol icin sarf ettiginiz o güzel sözlere tesekkür ederim ciraginiz olarak sizden alacagim destekle daha iyi yerlere gelmeye calisacagim saygilarimla hürmetler üstadim

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Gülsen Gönenç

  Yaşlanmış bir çocuk olmak; doğmamış bir çocuk olmaktan ya da genç bir yaşlı olmaktan bin kat daha güzel sanırım. Tebrikler...

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  İlknur Çekici

  Akıntıya veriyorum
  Ağzımdan düşen kelimeleri
  Boyun eğmeden, kıyasıya
  Yarışıyorum
  Kızıl korlar üzerinde
  Kaçarken pusudan...
  Yaşayan bir ölüden ziyade
  Yaşlanmış çocuk...olma korkusundan.
  
  Güzel bir şiir efendim saygılar.......
  
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (3)