Yaşamayı Sevmelisin Şiiri - Musa Niyaz E ...

Her şeye rağmen,
yaşamayı sevmelisin.
Serçenin kanadında kırılan ışığı,
rüzgârın saçında unuttuğu şarkıyı.

Hayatın nasırlı ellerini sev,
terle ıslanmış alınları.
Mutluluk bazen bir çocuğun
avuçlarında eriyen karla gelir,
bazen de metroda gördüğün
gözlerindeki yorgun umutla.

Bir kırlangıca âşık ol mesela,
kanat çırpışındaki geometriye.
Her mevsimde bir mucize bul:
Kışın camdaki buğu çiçekleri,
yazın asfaltta buharlaşan yağmur.

Deniz kenarında çıplak ayakla dur,
kumların altında uyuyan
milyonlarca yıllık hikâyeyi dinle.
Zaman geçecek evet,
bir gün koşmak dediğin
sadece rüyanda kalacak,
gözlerin renkleri
eskisi gibi göremeyecek.

Ama işte o an -
sabahın alaca karanlığında
teneke bir konserve kutusuna
kafasını sokmuş yavru bir kedi...
İşte yaşamak budur:
En beklenmedik anda
evrenin sana fısıldadığı
o küçük, ıslak sırrı duymak.

O yüzden sıkı sıkı tutun
yaşamın kırılgan güzelliğine.
Hiçbir şey yapamıyorsan eğer,
sokak lambasında dans eden
pervanenin gölgesini sev,
çöp tenekesinde açan
nergisi sev,
hatta sevmediğin
o insanın ensesindeki
ter damlasını bile sev.

Çünkü her şey geçip gidecek,
ama bu mısralar,
tıpkı denizin dilinde
tuzun nasıl kaldığı gibi,
hep kalacak.