Yaşamaya Şiiri - Kutsal Çakıroğlu

Ben'ki yaşamaya bile yanaşmamışım..

Susuz kuyunun dipsizliğine düşmüşüm..
Bir karanlık içinde boğmuşum kendimi..
Kırık bir aynanın karşısında dururken
Islak kirpiklerimin ardından kendime bakarken.
Onsuz zamanın yok olduğu düzlemindeydi,
Sorgulayışlarım.. “vahhh”lar benimdi şimdi.

Ben'ki hasta bir selvi ağacına bile
sözleri ile yaşam savaşını aşılayan..
Kendi yüreği için için kanarken,
üzüntülerinde kardelenler besleyen..
Zamansızlığına “ahhhh”tan öte sitem etmeyen..
Kavrularak kendi umutsuzluğunda yaşamışım..

Hasretim diye ona şiirler yazmışım..
Sevdanın özleminde serzenişlerim olmuş..
Yeller esen denizinde ifil ifil dalgalanmışım..
Aba’yı kendimce ipekler yapmışım..
fakat anladımki ne çok yanılmışım..
Yaşamla savaşmaya bile yanaşmamışım.
ne aptalca savruk davranmışım yaşamıma..

Anladığımı sandığım çok şeye şimdi
kilometrelerce uzak kalmışım meğer..
Hayatımdan bir şeyler akıp giderken
içinde oynaşan balıkmış “hayat”..
Yazık ki ben yanına meze aramışım..
Yazgı diye kendimce kadere sarılmışım..
Nasıl bu kadar acımasızca kendime karşı
dinmeyen eziyetler etmişim...

“vahhh”ki hayata sıkışıp kalmış yüreğim
Ben'ki savaşmaya bile yanaşmamışım..