içlerinde asılıyoruz
her zaman ki gibi
gerekçesi hep aynı
bir şeyleri sevmek
birilerini..
gönül vermek
tabunun en yükseği
yasaklı olmak
pragalanmışlığın
zincirleşmişliğin
sanki bir leşi gibi
belki ondan da öte..
ne kazanacaksınız ki?
acılardan
mutsuzluklardan başka
ebedi darağaçından farkı ne?
her an ölmek misali
çekin artık şu ipi
ne bekliyorsunuz?
yaşamak sevmektir
o da yoksa
ne neye,
neye
gerekir
daha? ...
(Berlin,29.05.2013)
Talat ÖzgenKayıt Tarihi : 29.5.2013 11:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevme mahalli olan Kalp, onu yaratan Ehad ve Samedin aynası, nazargahıdır.Dolayısıyla O kudsi mahfele sanem misal kalp ve zararlı sevgilerin, sevgililerin girmesinden hoşnut olmaz. O mübarek mahfeli mutlı kılacak tek alternatif meşru muhabbetleridir. Gayr-i meşru bir muhabbetin neticesi ise maksadının aksiyle tokat yemek ve onların elleriyle merhametsizce azap çekmektir ki; günümüzde bu sahte yarlerin kalplerde açtıkları onulmaz yaralar dillere destan olmuş filimlere konu olmuştur vesselam. Hem bu dünya imtihan dünyasıdır. Sınavda olan birisi sınavı bitene ve mükafatı hak edene kadar her istediğini yapmakta hür olamaz! Bu kaide dünyevi sınavlar için bile vazgeçilmezken uhrevi sınavlar için muafiyet istenmesi hiç te mantıklı değildir!
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (1)