Kol atacak omuz bulamadığım oluyor günlerce
Kaldırım taşlarını yalnız başıma saydığım,
İşte o zaman
Yaşamak da ölmek gibi biraz…
…
Suskunluk hastalığına tutuldu dilim
İnsan görmez oldu gözüm
Gölgeme dokunuyorum kimi zaman
Adi şarkılar da kar etmiyor artık bana
Dökemiyorum yalnızlığın yaşlarını kalbimden
…
Eski sevgilimi düşünesim geliyor bazen
İlk kapılışım, son aldanışım
Sahte hayallere dalıyorum
Hayallerim bile hissettiriyor yalnızlığımı
İşte o zaman
Yaşamak da ölmek gibi biraz…
…
İşte bu zamanlarda ben
Bazen bacaksız çocukların içtiği sigara izmariti
En kötü şiirin en rezil beyti
Bazen de
En günahkar ölümlünün boğuk sesi oluveriyorum
…
Ateş olmak, yalnızlığı içime atmak istiyorum
Toprak olmak, içime gömmek istiyorum
Ve
Dünya olmak, kökünü kazımak istiyorum
Namlu olmak, doğrulmak istiyorum
Yalnızlığı ‘yalnız’ bırakmak istiyorum…
…
Yine boş isteklerde bulunuyorum biliyorum…
Ama ne yapayım
Yalnız yaşamak da ölmek gibi biraz…
Kayıt Tarihi : 10.7.2009 22:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!