Yaşamak... Şiiri - Burak Keskin

Yaşamak!
biri yaşamak mı dedi?
Yaşamak nedir- ne kadar yaşıyoruz ki sanki...
Ellerimizi soguktan saklamak için bir ele sıgınmak
aslında hepimiz yarı sömürgesiyiz dünyanın!
Bir tren garında soluksuz
bekliyorum
öylece
ellerim cebimde dudagımda o tatsız tuzsuz
tütün...
gittikçe
ebruliye calıyor gece rengini!
beni al!
beni al uykumdan
savunmasız bir anımda
serçe parmagınala şah damarıma bas....
Beni yor! beni bensiz kıl...
Kılından kıçart kılıcını
Bak migfersiz yakalandım sana
boynumda dudaklarının kan lekesi
!
Yaşamak
biri yaşamak mı dedi!
o tiz sesizle tanrı
konuşmaya calısırcasına yalvarır ya!
yok yok belki de
evet belkide benim sesimdi...
Ayak izlerimi süpüren çöpcülere inat kirletiyorum sokakları yaşanmışlıklarımla!
Benim eşgalimi çiz!
yapıştır bütün otobüs duraklarına
Ve yaşa!
yaşa benim yitirdiğim dünlerin hatrına!
Nefesinin bugusu ile ıslansın dudaklarım
dokunmadan dudaklarına...
Hepimiz yarı sömürgesiyiz dünyanın
Ya sen bana sığın
yada ben sana!
Bırak!
Bırak...
sanki uçurumun derdi yok da bizi dinliyor.
bir adım
yalnızca bir adım... Senden yana atılmış bende saçmalayan bir adam..
telaşlı yorgun ve telaşından şaşkın
Buz tutuyor göz kapaklarım
kapat gözlerimi
asil bir cenazeyim ben!
ve sen en aciz yerine göm beni...

Burak KESKİN