Yaşamak Şiiri - Ahmet Can Öztürk 2

Biliyorum çok zor, çok zor her şeyi kendi içinde yaşamak.
Tüm sevinçlerini kendine anlatmak.
Üzüldüğün her an kendinle dertleşmek.
Ve tüm umutlarını kendi içinde biriktirmek.

Benliğin dört duvar olmuş sanki.
Ve bütün düşüncelerin onun içinde hapis.
Tabi sende bıkmışsın,
Çekilmez olmuş artık senin için.
Bir çığ gibi özgür olmalarını istiyorsun
Ve kar taneleri kadar hafif.

İstiyorsun da dizlerin bitap düşmüş.
Artık kaldıramadığı gözlerin bile göremediği bu yükten.
Sonra.. Sonra bir bakarsın ki,
Hiç bir şeyi kendi içinde dahi yaşayamaz olmuşsun.
Artık gözyaşların bile hafifletemez olmuş seni.

Ve o an anlarsın. Yaşamak neydi ?

Yaşamak bitap düşmekti.
Yaşamak göz yaşıydı.
Yaşamak kendi içindeki duvarları hiçbir zaman aşamamaktı..