bir kökün en dayanıklı gövdesinde koca bir dala tutundum
yaprak olarak dilden dile söz oldum
soldum, savruldum
yeri geldi yerden yere vuruldum
inceydim, kırılgandım, dokunulduğunda ağlardım
anlardım dalımdan koparılacağımı ya da dalım tarafından kıskanılacağımı...
susardım hem yalnızlığıma hem de hayata
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




kendi başına yazılmış güzel bir şiir ağzınıza sağlık
teşekkür ediyorum
özlem dolu duygu dolu anlamlı bir şiir yürek sesiniz hep çağlasın hiç eksilmesin tebrikler
selam ve muhabbetle kalın
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta