Baki diyor ki,
"Gel bu bâğın hârına gül-zârına itme heves;"
Neden?
Hârı söner, gülü solar; yaşam denen bir nefes.
İki nefes arasına sıkışmış olsa da,
Yılmayacağız yaşamaktan bir an;
Göçük altında kalsak da,
Kurtarıcısına ses verecek insan;
"Kimse var mı?" diye sorana,
"Var;" diyecek derinden bir ses.
Kırılıncaya kadar,
Canın içinde olduğu kafes.
Kırılırsa, o kuş uçacak; bilsin herkes!
Seveceğim ben hep seni,
"Can bedenden çıkmayınca."
Kayıt Tarihi : 20.9.2020 17:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!