“Yaşama alıştığım kadar hiçbir şeye alışmadım, alış-
mam da..”
Yokluğunun bilmem artık kaçıncı günü, yoksun, bu
beni gün geçtikçe mahvediyor.
Kızma bana; insanları, hayvanları, ağaçları, sayıları
tüm güzellikleri unuttum bir seni unutamadım.
Sesin hayal meyal aklımda
Biliyorum birbirimizi bulacağımızı
Burada her şey sapasağlam bir sen yoksun
Utanıyorum ömrümden
Eğer duyuyorsan beni orada... Ben iyi değilim.
Düştüğümde ve kalktığımda, anladım!
Yaşamın güzelliğini, yüzündeki sessizliğini
O günleri arıyorum
Dualarım seninle...
Turkuaza çalınmış bakışların
Olgunlaşmış
Kötü huylarım var biraz, içimde yaşatıp
Sonra seni içimde öldürmek gibi...
Kayıt Tarihi : 6.9.2019 11:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ölen bir kızın hikayesinden esinlenmiştir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!