Yaşam Şiiri - Gönül Kadın Dildar

Omuzlarına alıp yılların yorgunluğunu
Kalkmaya çalıştı yatağından
Minik bir serçe vardı camın önünde
Titriyordu karların üzerinde
Birden silkindi kadın gözü saate takıldı
Bugün torunun nikahı vardı
Şaşırdı mevsim daha son bahardı
Üşüyen bedenini kollarıyla sardı
Evet serçe pervazda O na bakıyordu
Anladı ki karlar gönlüne yağmıştı
Parmakları bembeyaz saçlarında dolaştı
Gönül eşinin kokusu tüm odayı sardı
Yıllar vardı ölüm O’nu elinden alalı
Kapanan taze toprakla birlikte
Duyguları da gömülmüştü eşiyle
Emanet beden hizmet verdi ardından yıllarca
Dayanamazdı kadın düşleri olmasa
Başı hafif yan düştü omzunda
Dayanmıştı sevdiğinin kollarına
Tütün kokusu genzine doldu
Fısıldadı gözlerinde yaşlarla
Kaybetmek istemiyorum seni içme artık şunu
Kapkara gözler sevgiyle bakıyordu
Sımsıkı sarıldı erkek eşine
Beni hiç kaybetmeyeceksin ki diyordu
Çok özledim seni gel artık dedi sevdiğine
Elleri birleşip odadan çıkıyorlardı
Zemine vurdu düşen terliğin sesi
Eşinin sert ayak sesleri gibi
Yüzünde mutlu tebessümle
Terk ederken kadın yalan dünyayı
Gürültüye seslendi torunları
Babaanne çay hazır uyandın mı

Neş’e 28.10.2006