Yaşam Şiiri - Hürrem Çetin

Yaşam, koskoca bir mazi...
Unutulan, ölene dek hatırlanan sevmeler...
Bir düş alemiydi belki de gördüklerimiz,
Bir umut kırıntısıydı belki de hissetttiklerimiz.

Sorulmayan bir soru
Kapanmayan yaralar
Bir ummanda yaşadık
Duygular, o cüretker duygular...

Çekerken yeryüzünün derini,
İtti göklerin gedik, acımasız engini
Nedendir, geçmedi aklımızdan,
Kabullenmek, yaşamak denen
Şu basit gerçekliği.

Gençlik, bir rüya gibi savururcasına esti.
Önüne kattı bizi, çekip gitti, dönmedi.
Yaş aldıkça ömürden
Çaresizlikti hayat, yüzümüze yenilgi.
Çizgileri yırtarak kaçmak istedik hergün
Ama denklem basitti.

Artık...
Ne dayatıyorsan bize, yaşıyoruz kararsız...
Hala alışamadık, hala biraz karanlık...

Ve yaşam
Bil ki;
Seni didiklemekten henüz vazgeçemedik.
Senin dayatmanla biz, henüz yenişemedik...