Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Sevmeyi öğrendim, yalanı, kini, öfkeyi sevmesem de.
Kacmayı öğrendim insanlardan, haksızlığı, nefreti.
Kısaca insanlığı yitirdiğimizi öğrendim üzüldüm.
Dolu olduğum gecelerde bile dostumun kendim olduğunu öğrendim.
Arkadaşı yanlış ifade ettiğimizi öğrendim geç de olsa.
Gerçek dünyada yaşayan yalan her şeyi öğrendim.
Yaşamında yalan olduğunu öğrendim koskoca yalan.
Kayıt Tarihi : 31.1.2002 19:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (23)