Yasak aşk Şiiri - Yarım Kalandua

Gecenin en koyu ve en ıssız
zamanında başlıyor savaş
Göz gözü görmüyor anılardan
Sensizliğin karanlığı baskın geliyor
Karanlığa ve sensizliğe düşen
düşünceler çelmeliyor benliğimi
Ben ne kadar direnirsem direneyim
Kalem kağıt galip geliyor ve
Yüreğim ellerime hükmediyor
İşte kahretsinki yine yenildim
Ve bir çaresiz mektubun daha başındayım

...

Bembeyaz kağıt nasılda boynunu
bükmüş bakıyor gözlerimin içine
Ve acılarımın en büyük sırdaşı kalem
Nasıl sabırsız bir bilsen
anlarsın yenilgimin sebebini
Anlarsın kendime saklamam
gerekenleri neden kağıda aktardığımı
Ve yazdıklarımı bir gün gelirde okursan
Anlarsın sensizliğin yaşattığı işkenceyi

....

Sana seni sevdiğimi özlediğimi ve
beklediğimi yazmam gerekiyor aslında
Ama içimdeki fırtına dinmedi daha
Dinmedi öfkesi boş kalan avuçlarımın
Ve ağlamaktan moraran göz altlarımın
Dinmedi öfkemin çarptığı duvarların
Dinmedi öfkesi defalarca
gururu kırılan yüreğimin
Ama sen duymadın avazım çıktığı
kadar sessizce ağladığımı

...

Buz tutan parmak uçlarımı batırmak
istiyorum yüreğimdeki yangınlara
Söküp atmak istiyorum
Kök salan dal veren ve her geçen gün
yüreğimi biraz daha saran acılarımı
Öldürmek mümkünmü çaresiz özlemleri
Mümkünmü unutmak gecelerce
sesizce ağladını bilmek
Ve en imkansızıda ne biliyomusun
O aslında sana değil başkasına aittir
Ama susmalısın için kan ağlaya ağlaya
Yüreğin her gün biraz daha
parçalana parçalana susmalısın

...

Dışarda delirmiş bir hava var
Gece karanlık
Gece ayaz
Ve gece ölüm kadar beyaz
Sensizlikte en büyük
ölüm değilmiydi zaten
Uçuşuyor bir birine çarparak anılar
Göz gözü görmüyor
Duyulmuyor sesi yalnızlığımın
Buz tutmuş ellerim yoksunluktan
Çaresizlik kırağı olmuş saçlarımda
Ve yüreğimde bir yangın
Yıldızlar çok uzak ay küskün
Doldurdu gecemi yine kapkara bir hüzün

...

Dışarda delirmiş bir hava var
Zincirlerini kırmış tüm düşüncelerim
Yalnızlığıma inat öyle
kalabalık ki gökyüzü
Bir yağsa bembeyaz kar
Bir düşse içime umut
Gece sessiz gece karanlık gece
nefessiz ve gece ölüm kadarhissiz