Yaşadıkça Öğrenir İnsan Şiiri - Nevzat K ...

Yaşadıkça öğrenir insan,
Tek başına dimdik ayakta kalabilmeyi.
Tüm umutları söndüğünde anlar ancak,
Sabırla güçlükleri yenmeyi.

Ancak çok geç görür,
İki şeyin hayatını yıprattığını.
Susması gerekirken hep konuşur,
Konuşacakken de susar insan bazı.

İnsanız her şeyi bilmemize imkan yok,
Haddimizi bilmemiz gerek.
Söz gümüşse şayet,
Sükutta altın demek.

Dilediği gibi değil,
İnandığı gibi yaşamalı insan.
Neden geldiğini bilmeli dünyaya,
Ona göre ders almalı hayattan.

Yüze bakınca anlaşılmaz sevinç, hüzün,
Bakmasını bilene ayna olur gözler.
Tükenmesin içinde yaşama sevincin,
Her yerde sende sevgini göster.

Herkesin yaptığını yapamıyorsan eğer,
Şu boş ve yalancı dünyada.
Herkesin yapamadığını yapmaya çalış,
Sen yalnızca kendin ol yeter...