Yaş Yetmişbeş Şiiri - Ekrem Öztürk 2

YAŞ  YETMİŞBEŞ
Akıp gitti yıllar yaş tam yetmişbeş
Günler nasıl geçti bilemiyorum.
Acılar var hafızamda  derde eş
Silmek istesem de silemiyorum.

Yıllar çabuk geçti gelmedi uzun
Kursağımda kaldı çoğu kez arzum
Azaldı enerjim boşaldı şarzım,
Ne etsem yeniden dolamıyorum.

Gün oldu ağladım gün oldu güldüm
Başa ne geldiyse kaderden bildim
Baharla yeşerdim hazanla soldum
Eski yazlarımı bulamıyorum.

Gençlik çağı bitmeyecek sanardım
Kuş misali daldan dala konardım
Nasıl ikna olur neye kanardım?
Hayaline bile dalamıyorum.

Bilmem nedir yetmişbeşin ederi?
Kazanç düşer her gün artar gideri.
Yüklenir sırtına derdi kederi,
Çarpıyor topluyor bölemiyorum.

Hızlı koştum çok çalıştım yoruldum.
Yaşlandıkça olgunlaştım duruldum.
Vefasız dostlara küstüm darıldım.
Onlardan helallik dilemiyorum.

Ömür bir süzgeçtir bizi süzüyor.
İyimizi kötümüzü yazıyor.
Her acı her yanlış beni üzüyor
Ağlanacak hale gülemiyorum.

Ekrem şiir yazar aşık usülü,
Şiirler ve dostları ömrün mahsülü.
Bir ozan değilim sözün hasılı
Yazıyor okuyor çalamıyorum.
                       Ekrem Öztürk