Yaşlı Adam Şiiri - Özgen Öz

Şehrin kalabalığında, bir gün karşına çıkacak yaşlı bir adam vardı. İlk bakışta fark etmeyebilirsin; saçları ağarmış, elleri titrek ve yüzü yılların yorgunluğunu taşır. Ama gözlerine dikkatle bakarsan, yıllar boyunca biriktirilmiş sessiz bir özlemin, kırık bir tebessümün ve hiç sönmeyen bir tazeliğin yansıdığını görürsün. O yaşlı adam, yıllar boyunca kimseyle paylaşamadığı bir yalnızlıkla yaşamıştı. İçinde biriken dertleri, sessiz çığlıkları, biriktirdiği özlemleriyle dolu yorgun yüreğini taşıyordu. Ömrünün son demlerine yaklaşırken, tek bir dileği vardı: seni bir kez daha görmek. Her sabah, hatırlamaya çalıştığı sokaklarda yürürken, çoğu zaman unutur geçtiği yolları. Ama seni unutamazdı; seninle ilgili hiçbir şeyi, hiçbir anıyı, hiçbir duyguyu unutamazdı. Her adımında, kalbindeki özlemle birlikte geçmişe yolculuk yapar, gözlerinin önünden yıllar geçerdi. Bir gün, belki fark etmeyeceğin bir anda, karşına çıkacak. Dudaklarında kırık bir tebessüm, gözlerinde yorgun ama özlem dolu bir ışık. O an, yıllar boyunca taşıdığı acı ve sevgi bir bütün hâline gelir. Sessizliğiyle konuşur, bakışlarıyla anlatır; zamanın, mevsimlerin ve hayatın onun ruhunda bıraktığı tüm izleri sana gösterir. Ve sen fark etmesen bile, o yaşlı adamın kalbinde son bir umut yanar: seni bir kez daha görmek, gözlerinin içine bakmak ve yıllar boyunca biriktirdiği sessiz sevgiyi sana fısıldamak. Son bir defa, zamanı durdurmak ister gibi… O yaşlı adam, şehrin kalabalığında yürürken aslında geçmişle bugünü, acıyla umudu, yalnızlıkla sevgiyi birleştiriyordu. Ve bir yerlerde, gözlerinden süzülen bir damla yaş, yıllar boyunca unutulmamış tüm hislerin sessiz bir yankısı olur. Belki bir gün, o yaşlı adamın sessiz yolculuğuna sen de tanık olursun. O an fark edersin ki, hayat sadece geçen yıllardan ibaret değildir; gözlerde saklı kalan, yürekte biriken ve sessizce bekleyen her his, yaşanmışlığın en değerli mirasıdır