Yarısı Bende Kaldı. Şiiri - Ersin Malak

Şimdi her şey senden sonra,
Bir boşluğun yankısı içimde.
Adımlarım sensizliğe düşüyor,
Her biri bir hıçkırık, bir çığlık göğsümde.

Eskiden doluydu bu odalar,
Kahkahalar yankılanırdı duvarlarında.
Şimdi yalnız taşlar konuşuyor,
Ve sessizliğin ağırlığı çöküyor havada.

Pencereden süzülen ışık bile solgun,
Sanki güneş bile yas tutuyor bizimle.
Gözlerim seni arıyor hâlâ,
Alışkanlık işte, anılarda gizlice.

İçimde büyüyen tarifsiz bir sızı,
Her nefeste derine inen bir hançer gibi.
Hatıralar bir film şeridi gözümde,
Her sahnede sen, her dokunuş, her gülüş seni getirir geri.

Zamanı durdururduk sanırdım o anlarda,
Her gülüş seni getirir geri.
Şimdi hayaletler geziyor peşimde.
Karanlık donmuş bir sahnede..

Ellerim üşüyor, tutacak el yok,
Son sıcaklık da buhar oldu avuçlarımda.
Sesim kısık, duyacak kulak yok,
Fısıltılarım bile boğuluyor yankımda.

Bir zamanlar "biz" olan her şey,
Şimdi "ben" ve "sen" gömüldü bugün.
Ve aramızda kapanmayan bir uçurum,
Dibi görünmez, sessizliğe gömüldü.

Geceler uzadı, gündüzler anlamsız,
Her saat bir ömür gibi geçiyor sensiz.
Yastığımda kokun… ama bir yanılsama,
Uykularım kabuslara esir, dilsiz.

Bir zamanlar geleceğimiz parlak bir tabloydu,
Şimdi yırtılmış bir tuval, renkleri solmuş.
Hayallerimiz kırık ayna parçaları,
Her biri başka bir acıyı taşımış.

Giden sen oldun, kalan ben,
Ama bu ayrılıkta ikimiz de kaybolduk.
Bir parçam sende kaldı, bir parçan bende,
Ve artık eksik kalan iki yalnız olduk.

Ruhumda açılan yara kapanır mı, bilmem,
Ama izi kalacak derin bir çizik gibi.
Sonsuz bir vedanın gölgesinde,
Yalnızlığın soğuk nefesiyle üşüyor içimdeki kalbim…