Bu kaçıncı dibe vuruş bilmiyorum ama, adı batası alın yazımın değişmeyeceğini öğrendim artık. Tüm yitirdiklerime inat tekrar diyorum, belki bu kez doğrudur diyorum ama nafile. Her seferinde bir o kadar çıkmaza giriyor, bir o kadar batıyorum işte.
Şimdiki çıkmazımı parselleyenler, koşun toplanın yamacıma, haberim var sizlere. İçimdeki sevgiye, insanlığa dair ne varsa, parsellediğiniz yarınlarımı dağıtacağım. Çünkü, Bu çorak toprağa dönen yarınlarda ot bitmez, filizlenmez artık. Hadi ne duruyorsunuz? Cennetimi çöle çevirenler, alın tapularınızı, ekin kendinizce otlarınızı, dikin binalarınızı yarınlarımın üzerine. Umut edipte yapamadıklarımı veriyorum size işte buyurun…Kurak çöllerde kalmak istiyorum kendimle, içimdeki Leyla’yı dinlemek istiyorum artık.
Bakın O’da ne diyor?
Leyla olmak kolay mı?
Leyla demek yürek sancısı,
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta