Yarınıma Bir Mektup Şiiri - Demlenmiş Şi ...

Umutlarımla bir sır gönderiyorum sana mutlaka ulaşacaktır,
İyi bak ona, çünkü çok değerlidir:
Beni sana ulaştırmaya çalışan umutlardan daha kıymetli.
Ey yarın...
Bu mektup sana ulaştıysa, demek ki kavuşamadık.
Demek ki bir yanım eksildi...
Demek ki umutlarım yalnız geldi sana,
Ya da ben, geldiklerini hayal ettim sadece.
Belki zaman beni unuttu,
Belki adım düşmedi bir duaya...
Kim bilir, düştü de yükselemedi göğe.
Tek sırdaşım umuduma vasiyetimdi bu.
Yalnızlıkla mühürlenmiş bir zarf
Bir tutam sitemle, bir parça sessizlikle yazıldı.

*@demlenmisSiirler*

Bir sabaha, bir gülüşe,
bir huzura uzanan
bir kasaba vardı hayalimde,
Sokakları umutla örülmüş.
Gökyüzünde kin değil, sevgi yankılanan.
Düşlerimi ezen taşlar olmayan yolumda.
Bir eksiklik duygusu, bir "keşke" döngüsü,
Ve hep kendine dönen bekleyişler olmadan
Gölgeyle yarışmış bir ömür.
Gün doğmadan yitip giden günışığım
“Yarın”, hep öteye yazılmış bir masaldı bana.

Gün doğdu mu, belki sen onu farklı karşılarsın,
Bir yabancı gibi okursun beni, zarfın içinden.
Kim bilir, kelimelerim çiçek açar mı gözlerinde,
Yoksa suskunluğa gömülür mü, bir eski hikâye gibi.
Düşlerim puslu pencerelerde yankılanır,
Kırgın bir çocuğun bakışında saklı kalır adım,
Ve sen hâlâ bilmezsin neden mühürlendiğini bu yazının.

Bir boşluğa sığdırdım seni,
Adını bile anmadan, sadece hissederek.
Bir dua gibi bekledim,
Sesim çıkmasın diye sustum,ama içimde sen konuştun.
Zamanın iğneyle diktiği hatıralarda yürüdüm,
Her adımımda biraz daha eksildim belki.
Ama o eksilme bir veda değil,
Yarın’a sakladığım bir başlangıçtı aslında.
Yüzünü hiç görmediğim bir zamana özlemle,
Kendimi anlattım zarfın kenarına çizerek.
Ve her kelimede seni biraz daha çağırdım,
Görmesen de duyarsın diye.

*@demlenmisSiirler*

Daha açmadığım,
bir sır duruyor umutlarımın avuçlarında.
Adını söylemediğim, sesini kimseye anlatmadığım...
Ama her satırda, o sevdanın soluğu var:
Bir adım uzağımda yürüyen,
adını hâlâ yalnızlığıma bıraktığım...
Ey yarın,
beni belki bir dua unuttu, ama ben Seni unutamadım.

Artık dönüşü olmayan bir yolun kenarındayım,
Bir iz bıraktım sana, bulursan sar bu boşluğu.
Yarın...
Sen de eksik kalırsın belki, ama unutma!
bu mektup sana bir dua gibi geldi:
Sessizlikle yazılanlar, en yüksek sese dönüşür bir gün.
Ve kim bilir, belki umutlar yeniden yola çıkar,
Bu kez beni de yanlarına alarak...

Ve şimdi, bu mektubu bıraktım zamana
Belki bir rüzgâr taşır sana, belki bir sessizlik.
Ama unutma, bu zarf bir teslim değil,
Bir hatırlatma... eksik kalmış kelimelerin yankısı.
Kavuşamadık belk...
ama kavuşamamak da bir tür varoluştur.
Seninle aynı duayı bilmeden paylaşmak gibi.
Ey Yarın...
Eğer bir gün bu satırlara denk gelirsen,
Sessizliğimi anlayacak kadar büyümüşsündür belki.
Ben susarken yazdım,
Sen okurken konuşursan...
İşte o zaman, mektubum yerine ulaşmış demektir.

22/07/2025
13:07 #Wahran
@demlenmisSiirler
(474)