Yarından Sonra Şiiri - Ferhat Koçoğlu

İşittin mi sesimi bu curcunada
Un ufak hislerden kalan, ateşe dökülen küllerim bezirgan
Zihnim yüreğimi ipe çekmiş, "bir kere öl"!, defalarca değil.
Bir daha dokunursam hasbel kader gözlerine
Kör olsun ışığına bu gözler

Neden bu yağmursuz caddelerde kimsesiz yürüyorum
yağız gecelerin kör karanlığında, can aramak dururken
Ben neden sende susuyorum
Neden Ortada kalmış bir ceset gibi kimliksizim
Sen mevsimlerin Medceziri
ulakların getirdiği felâket haberi
Yangından kaçar gibi kaç ma benden

Hâlâ kalbimde mühürlü bir fermansın
Bedenimin taş kesiği, ve özlenen yarınlarım
Közlenmişiz biraz sevdaya
Bilmezmisin , harlanan sadece ateş değil
Bugün bana biraz daha yakınsın, "ölüm kadar"
Biraz daha göçükte, ruhsuz
Biraz daha sensizim
Bir adım ötede uçurum , bir adım daha at dersen atarım
Ben ölümden korkar mıyım, sevda.?

Kaçıncı bahara veda çiçekleri bıraktın
Yarından sonrası olmayacak hayaller kurdun
Gök kubbelerde tutsağız anlıyor musun
Şu Dipsiz dünyada dilsiz haykırıyoruz
Sesimizi duyan yok
Rüzgarında savrulan toza bile aşıktım ben
Aşkı cehennemden mi getirdin sevda
Bu ne acı bu ne gam keder

Hazan en çok mahsun şehirlerde dolanır
Hiç bir ayaz üşütmez sensizlik kadar
Ve acı bir yutkunma uyandırır beni sensiz sabaha
Sen bu aşkı hangi ateşe bezedin
Dışımda buzdan dağlar, içimde köpüren acı haykırışlar
Sen bana ceza mısın sevda.! Cezamı
Öyle dalıp bakma gözlerime eriyorum,
Ölüyorum...

İçimizdeki sızı haddini aştı,
Mavzer gibi yarıp geçti yokluğun
Yerlere dağılan parçalarımı topla ziyan olmasın
Senden sonra bir sabahım yarınım olmadı
Şehrin tozunu süpürdü ayrılıklar
zaman yel kovandan bir haber
Ezilip kaldık hunharca acılardan

Yitip giden anılarımız doğacak yarından sonra
Kim bilir belki de o şehrin tozlu yolu biz olucaz

dün yüreğime yavrulayan sevdanın
Şimdi vebalindeyiz.
Bir yarınımız yok, sonramız yok
Kahverengi lekeler yok masada
Bir rüzgar tınısı katarak kulaklarıma
kalkıp gidecek misin
En azından
Artık acı hissetmiyorum demeyi bilmeliyim
Her metre kareye bin keder düştü
Gözlerim yağmurdan da fazla yaş döktü
Fırtınalar dinmedi
Acımız geçmedi
Yaşanacak birşey kalmadı yarından sonraya