Yarına Şiiri - Eray Canberk

Sabah olunca gidelim tanyeri ağarınca
yüreğimiz yine ve yeniden paramparça
ne varsa bizi yılgın eden gidelim
üstüne gidelim tutsaklığın yenilmişliğin ve ince ince horlanmanın
üstüne üstüne biraz utangaç ve kahramanca

ah benim bana benzeyen kadınım
içimin nelerle dolduğunu anla

ben sessiz ölümleri seçmedim hiç seçmedim
bir türlü üstesinden gelemem yılgınlığımın
yorgun yalnız çekingen
gece yarıları aklımda
bir çıksam bir çıksam yarına
doludizgin bir kurtuluş adına

ah benim bana benzeyen kadınım
bir anlasan yüreğimi bir anla

kim girebilir kim girebilir kim girebilir
benimle ölümün arasına
hiç büyümez sanırdım hiç büyümez acılar
acılar birden büyüyebilir ölümler birden büyüyebilir

ah benim bana benzeyen kadınım
ya her şey ya her şey çoğalırsa

çocuğun gülmesini yanlış yorumlar
halkımın kötümser gündelik kaygıları
çünkü onlar sabah akşam yorgunluk ve korku taşıyıcıları
sokaklardan evlere
evlerden sokaklara

ah benim bana benzeyen kadınım
onların da gözlerinde bir şeyler açsa

ve sonsuz bir tutkuya dönüşüyor
korkuya özdeş ne varsa
umutsuzlar yitikler gezginler kırgınlar ve küskünler
gövermiş bir yonca gibi karlar kalkınca
güneşe bakıp türküler söyliyecekler
karlar kalkınca ilkyaza varınca

ah benim bana benzeyen kadınım
ben artık her şeyi anlıyorum açıkça

bu uzak kar şehrinin sabahına şavkı vuran güneş
yolları dağları ve kızakları onların ürkek gözlü atlarını
ısıtsa bir de üşüyenleri ısıtsa
yüreğimi yüreğini yüreklerini
ısıtsa ve ağartsa

ah benim bana benzeyen kadınım
bırak da kuşların çırpıntısını
kulak ver çoğalan şeylerin çırpıntısına