Yarına Kaç Var Şiiri - Sevdal Polat

Yarına Kaç Var

Ne zaman başımı kaldırsam yukarı
Gözlerime güneşi emzirmek için
Yağmur içerim ateşinden rüzgarın..

Kötü bir it ulur uzaklardan
Çatlar ikiye bölünür gökyüzü
Mavisine bulutlar düşer sevda sularımın
Toprağıma kan..

Gözlerim süzülür ufka doğru
Hafif bir serpinti içime akan
Bilirmisin.
Gökyüzüdür avuçlarımda ağlayan..

Sevdam nazlı bir gelin misali
serin ve yumuşak
Esrarlı kaynaktan yağan kar gibi
Umut sıcacık nefesinde
Soğuk namlunun
Vurulur aydınlık düşünceler içinde

Düşenlerin o gür sesi
Belleğimde çarpışan
Bilmem kaç arpa boyu yürüdük
Aydınlığa giden yolda
Kaç buğday tanesi içtik güneşi

ne zaman uzatsam ellerimi
Avuçlarımda güneşi tutmak için
Hançeri boynumda bilenir celladın
Kurşun sekmeden bulur hedefini
İki kaşın orta yerinde.

Hiç unutmam
Tarihin derinliklerinden gelen o sesleri
Mansuru Nesimiyi
Börklüceyi Torlak kemali
Bugün Bedrettin yürekliler
Ölüme yatırmışlar sevdalı yürekleri.

Acıyı tuz çürüttü zinciri öfke
Ay donar dudaklarımda
Gözlerime perçinlenir gökyüzü

Bir avuç aydınlık
Bir damla su berraklığı
Gizlerimde saklı kalan

Ne zaman kaldırsam ellerimi
Aydınlık bir dünya adına

Düşürür prangalar omuzdan koluma
Vurulur saniyeler büyür gelir dakikalar
Oturur yanı başıma işkencelerde
Sorarsın kendi kendine yarına kaç var..

Ozan Vurguni.
Abdullah Oral.