Yarım kalmayan şiir

Kabuslarla uyandım Şeb-i Yelda
Gözlerindeki kör kuyulara düştüm
Dev fırtınalarda savruldum
Hiç bitmeyecek sandığım
Okyanusları aşan yangınlarda kavruldum
Hoyrat atlar gibi koştum
Ve nihayet başladığım noktaya uçtum

Kaybolmuş bi çocuğun telaşlı gözleriyle
Gecenin en karanlık anında seni aradım
Döndüm baktım geceyi kör eden karanlığa
Bin derin nefes aldım bin kere hapsettim göğsüme
Bir yarım nefes verdim kimseye söyleyemedim

Oysa hiç yaşanmamalıydı o geceler
Bizi mahveden kırgın seneler
İstemez miydin zamanı yüz bin sene geriye almayı
En baştan seni beklemeyi yüz bin sene

Şimdi ayrılıyorum
Ölümsüz aşkların nihayete vardığı bu şehirden
Alıp başımı kimseler bilmeden
Aşkın yükünü aldım sırtıma şikayetim yok
Değildik masum aşka ihanet ettik
Var mı galibi bu harbin
Geldik Gördük
Yenildim Yenildin