Yarım Kalan Bir Şeydin Sen

Ne zaman baksam içime, sen çıkıyorsun en kırık yerimden.
Bir ses gibi sustun,
Bir bakış gibi kaldın —
Yarım kalan bir şeydin sen,
Ne aşk oldun tam,
Ne de unutuş…

Güneşten kaçan bir gölge gibi geçtin,
Bir akşam üstü hüznü gibi ağırdın.
İçime çöken geceydin bazen,
Bazen sabah olmadan dağılan rüyam…

Sana dokunmak değil de,
Sana varmamak yordu beni.
Bir adım atsam içime çöküyorsun,
Bir adım gitsem ardından,
Yokluğuna çarpıyor yüzüm.

Kim bilir kimde arıyorsun kendini şimdi?
Kim bilir, hangi gözlerde unuttun gözlerimi?
Ben hâlâ aynı şiirin son dizesinde bekliyorum seni,
Bir virgül gibi,
Bir suskunluk gibi,
Bir “keşke” gibi…

Bir omuzum eksik,
Bir nefesim yarım,
Bir yanım sensizliğe alışıyor istemeden.
Sanki her şey seninle başladı
Ama hiçbir şey seninle bitmedi…

Yar oldun mu bana, bilemem…
Ama yar oldun, o kesin.
Şimdi her aynada biraz eksik bakıyorum kendime,
Her gülüşte biraz ağlıyorum içimden…

Ve soruyorum kendime hâlâ:
Bir sevda böyle mi biter?
Yoksa biz mi hiç başlamadık?
Yoksa sen hiç sevmedin mi beni?..

Ömer Akçiçek
Kayıt Tarihi : 6.7.2025 13:28:00