Yarım Kalan Bir Duasıydık Evrenin

Biz hep arada kaldık,
Ne tam dokunduk ne tam çözüldük.
Bakışlar ateş gibiydi,
Ama ellerimiz hep üşüdü.

Sen uzaktan çağırdın beni,
Yaklaştım…
Sonra geri çekildin,
Boşluğunda sallandı kalbimin salıncağı.

Bir varmışsın gibi duruyordun,
Bir yokmuşsun gibi acıtıyordun.
Ben senin gözlerinde gerçekken,
Sözlerinde hep ihtimal oluyordum.

Belki de biz,
Yarım kalan bir duasıydık evrenin.
Kabul olsak çok güçlüydük,
Olmayınca felaket kadar sessiz…