Çığlıklar koparır ruhunu ama duyulmaz artık,
İsyanların, yenilgilerin ağır bir yüktür.
Ölüm, bitiş değil; karanlığı kabullenmemek,
Susarsın, çürüyen sesler boğulur derinde..
Öfken bedeninde patlar, ruhun uçar özgürce.
Vazgeçmek mi? Belki de kaçıştır ölüm.
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
sizinkisi şans olmuş, benimkisi metabolik eksikliğin yarattığı yarımları tamamlayamama, ya da geç kalma..şansları değerlendirememe..
Bazılarının hem şansıdır
Hem şanssızlığı, "ERKENE ALMAK HAYATI..."
Mesele ben,
"İKİ YIL" erkenciyim!
Doğduğumdan iki yıl sonra geçmişim kayıtlara!
O yüzden,
"İki yıl önce okul,
İki yıl önce mezuniyet
İki yıl önce görev
Evlilik
Babalık" vs...
Peki
Kader miydi bu ve ben mağdur muydum?
Pek sayılmaz!
Sonuçta yaşıtlarımdan "iki yıl önde" oldum,
Mesela oğullarımı daha genç iken kazanıp
Büyüttüm
Everdim
Erken "DEDE" oldum!
Az şey mi?
Ne ki
Bazı devreleri hemen hiç yaşamadım!
"Gençlik" denen o dönem benim için erken bitti
Erkene aldık sorumlulukları
Ve "YARIM KALDIM!"
Şiirle alakası var mı yazdıklarımın
Sanırım "az da olsa..."
Tebrikler Aytaç Bey...
sizinkisi şans olmuş, benimkisi metabolik eksikliğin yarattığı yarımları tamamlayamama, ya da geç kalma..şansları değerlendirememe..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta