Mevsiminde uyku vakti. Güz gülleriyle soldu güneş. Yeşil sarardı. Kırlangıçlar çoğaldı. Rüzgar üşüdü. Geceler uzadı. Yıldızlar erken üşüştü gök tavanına. Sesler erkenden çekildi evlere.
Beni sorarsan iyiyim. İyi olmak ne demekse? . Yaşamı sorguluyorum. Niçin yaşadığımı. Yaşamın ne olduğunu. İnancını kaybetmeden yaşamak güzel be yaren. Yarınlara yuva kurmak da güzel. Yaşam değerlerimi sıralıyorum. Bu zamana kadar bilmediğim soruları soruyorum kendime. Yanıtlamak üzere.
Biliyor musun yaren. Amaçsız yaşamak kadar insanı yoran hiçbir şey yok. Zaman yoruyor insanı. Zaman bir rüzgar gibi esip geçiyor. Yaşam tekrarlar gibi olsa da değil aslında. Tekrar gibi olan ama aynısı olanaksız olan.
Sıcak dudaklarınla avutsam geceyi. Kan bir başka aksa yüreğimde. Tek yüreğe sığınsak. Soluğun ısıtsa kanımı.Ten tomurcuklarımı silsen. Uyusak. Sevda yurtlarına varsak. Mem İle Zen’i Leyla ile Mecnunu görsek. Dayasak omuzlara onları. Değil mi yaren?
Bir gül açtır zamanların ötesinden
Karanlıklar içindeyim, kapkarayım bugün gel
Gök mavisinden, deniz mavisinden
Bana bir şarkı söyle
İçimde bir şey kımıldıyor
