Yâren Şiiri - Güliz Ardilli

Benzetiyorum herkesi sana,
Senden bir haber yok hâlâ.
Gözüm hep yollarda.
Özlüyorum seni anlasana.
Acaba deliriyor muyum diyorum bazen,
Seni sevdiğim belli zaten.
Bakışların silinmiyor belleğimden,
Üzüldüğüm belli oluyor her halimden.
Döktüğüm bu gözyaşları sana.
Anlayamıyorum kendimi galiba.
Ne olacak halim acaba?
Beni sevdiğini haykırsana.
Kumralım üzme artık beni.
Anladık zorsun besbelli.
Unutma seni sevdiğimi,
Her zaman beklediğimi.
Olacak mıyız birlikte bundan sonra?
Soracak soru kalmadı başka.
İstiyorum seni gel kollarıma.
Hemen sarılıver boynuma.
Ateş bacayı sardı mı ne?
Ver elini gidelim cennet gibi bir yere.
Beğenmezsek döneriz ilk seferde.
Sen iste ve sadece de.
Su içişin bile bambaşka.
Bulunmaz hint kumaşısın inan buna.
Haydi inat etme gel bana.
Yaşayacağımız çok şey var daha.
Unutmadım seni ilk gördüğümde aklımdan geçenleri,
Gerçekten yanıltmamış hislerim beni.
Sonunda buldum aradığım kişiyi,
Zaten biliyordum ne istediğimi.
Bir armağansın sen bana.
Sevgiden kalan tek hatıra.
Bak sen şu olanlara,
Kalemim bitti görüşürüz sonra.

9 Haziran 1998 Salı 24:00 / İstanbul