Yokuş çıkıyor,
Karanlık, dipsiz bir sokakta ay ışığı arar gibiyim.
Düzen yok; düzen, onların el değmez saltanatı.
Koltuklar ısıtır buz tutmuş camlarını.
Camın ardında soğuktan donmuş bir millet var, ama ne gam...
Hayal der hayal, sizin paha biçilmez süsleriniz;
Bizlerin gece uykusu.
Kıyamet kopsun isterken insanlar,
Biraz daha çalmak isterler hayallerden.
Kurban olmaya sığınmak, sessiz kalmak mümkün mü
Bir bir yitip giden insanlığa?
Göz göre göre gömülürken vicdanlar.
Biri gelir, biri gider; kimse kalmaz gerçek uğruna,
Gerçekle savaşmaya.
Manşetlere inanmak kolaydı, bunu seçtik hepimiz;
Korktuk çünkü hakikat, reklam arası vermezdi.
Adını "hayat mücadelesi" koymuş bilirkişi;
Bilmez, kaç insanın açlıktan ağzının koktuğunu.
Bilmezler, kaç anakuzusunun gözyaşları durmaz.
Sayfa sayfa yazarlar köklerden geleceğe,
Kendi köklerinden bihaber.
İtibar sofrasında kaşık tutmaz elleri unuttular,
Ama CV'ye “yardımsever” yazmayı ihmal etmediler.
Var olmak uğruna,
Baştan sona bir milleti ezip
Üzerine dikmek heykellerini.
Özgür yaşam için, özgürlüğe kilit vuran sistem...
Sustuğumuz her dakika yutsun bizi.
Yeniden doğmak için durma!
Biri kalıp var edecek gerçeği,
Haykırmalı var gücüyle!
Kayıt Tarihi : 24.4.2025 21:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir bir isyan değil, bir uyarı. Ne bir ideolojiye saldırı, ne de kuru bir ajitasyon. Bu, gözümüzün önünde olup bitenlere “alışmamış” bir insanın iç döküşü. Ben kimseyi hedef göstermiyorum. Ama sustukça çoğalan adaletsizlikleri, üstü örtülen acıları, gösterişli kelimelerle gizlenen gerçekleri işaret ediyorum. Çünkü birileri hâlâ açken, birileri hâlâ korkudan susarken, birileri yalnızca vitrinini parlatıyorsa… Biri de çıkıp “Artık yeter!” demeli. Ben o “biri” olmayı denedim. Hepsi bu.
Teşekkür ederim değerli yorum için.
TÜM YORUMLAR (2)