Yaram Derine Gider Şiiri - İmdat Gümüş

Ey âşık vurma sazın teline yaram derin
İnler damarımda kan bağrım sulardan serin

Gecede kör karanlık yüzükoyun yatıyor
Benimse yüreğime yâr gözleri batıyor

Saçımın her telinde sayısız ahlar gizli
Bakma yüzüm gülüyor canda eyvahlar gizli

Avutamaz gönlümü bütün tabipler bilin
Gücünüz yetiyorsa yürek avuçta gelin

Seni ruhuma gömdüm kendini bulamazsın
Zamandan duvar ördüm dengini bulamazsın

Yüzümün her kıvrımı binlerce yıldız saklar
Rûz-i mahşerde gülüm gözyaşın beni aklar

Bülbül figan edermiş yanıp gülün derdine
Dert bende deryaya eş bülbül zarı kendine

Ay devrildi üstüme öperken gökyüzünü
Sürgün benim dünyada istersen dök yüzünü

Yakmaz diyordun hani aşk ateşi sevdada
Külün bile bulunmaz savrulacak deryada

Rüzgârlarla bağladın elim ayağım benim
Meftun olduğum dilber gülüm bağında senin

Vurma dedim ey âşık vurma sazın teline
Yaram derine gider düşerim el diline