Yaralıyım Şiiri - Hamit Atay

Yaralıyım

Yaralıyım…
Kimse bilmez içimdeki kırığı,
Bir gülüşle sakladım bin acıyı,
Bir “iyiyim” dedim, sustu dünya,
Ama içimde fırtına, ama içimde ziyan.

Yaralıyım…
Bir aşk sardı içimi, adı sen,
Gelişin bahar gibiydi
Gidişin, sonbaharın en kör akşamı.
Yaprak yaprak düştüm içime,
Ve kimse tutmadı elimden, ben bile…

Yaralıyım…
Sesini unuttum, ama suskunluğun kaldı,
Bir resimde takılı kaldım,
Ne ileri, ne geri…
Zaman dondu, yüreğim sende kaldı.

Yaralıyım…
Geceler anlatıyor beni,
Yastığımda senin yokluğun,
Rüyamda yarım kalan vedaların izi
Sarhoş değilim ama ayık da sayılmam,
Her adımda sende kayboluyorum.

Yaralıyım…
Yazsam bitmez, anlatsam susarsın
Sen hiç bilmedin,
Bir kalp kaç kez kırılır bir ömürde,
Ve kaçında hâlâ aynı ismi taşır üstünde…

Yaralıyım…
Öyle sessiz, öyle derin,
Bir damla gözyaşı gibi,
Süzülüp düşen ama yere varmayan…
Seninle başlayıp sensizlikle tamamlanan.

Yaralıyım…
Kalbimin kuytusunda bir köşe sana ait,
Kimse bilmez, kimse girmez oraya
Ne unuturum adını, ne bağışlarım sana
Ama sevmekten de vazgeçemem hâlâ.

Yaralıyım…
Ve en çok da sana rağmen yaşıyorum,
Gülüşüm eksik, adımlarım yavaş
Ama içimdeki şiir dimdik duruyor
Çünkü seninle kanayan kalemim
Yokluğunla şiire dönüşüyor…

Yaralıyım…
Belki de en güzel şiir böyle yazılırmış
Aşktan dökülen en gerçek mısra
Canım yanarken çıkan fısıltıymış
Ben seni severken meğer,
Kendimi unutmuşum yar...
Şiir Hamit Atay