Yaralı Mısralar Şiiri - Murat Boztepe

Hiçlik deryasında düşen bir harf gibiyim,
Sesinle tamamlanan, adını bilmeyen.
Gecenin gırtlağında boğulan bir çağrıyım
İçimde yankılanan sen,
Sen ki, lügatıma sığmayan tek cümlesin.

Rüzgâra emanet ettim aklımı,
Gözlerinle çizilmiş rotaları kaybettim.
Zaman, sende durduğundan beri,
Saatler bile senden izinsiz dönmüyor artık.

Ben seni, bağrında nice aşkları barındıran, mazopotamya ya sığmayan kutsal bir aşkla, sevdim.
Tutulmayan her sözde biraz sen,
Tutulan her yemin de biraz ben eksildim.

Hınıs sustuğunda başlıyor senin hikâyen,
Kirpiklerinden akan geceyle yazıyorum.
Adını andıkça unuttuğum bir alfabe var,
Ve hepsi senden ibaret.

benki, seni inancım gibi göğsümde taşırım.
Ben seni sevmekle kalmadım,
İcinde sen olmayan suyu içmedim; havayı solmadım.
Ve sustuğum her haykırışta, seni bağırdım.
Ve yalnız sen, en çok sen, hep sen,
Ne kadar'da bana sağırdın..