Yaralı Gönül Şiiri - İsmet Ülker

Ah gönlüm, başıma ne dertler açtın,
Bile isteye ikimizi de ateşe attın.
Ömrünce sevdin de gülmedi bahtın,
Onmaz yaralarla beni baş başa bıraktın.

Aldığın yaralar belki bini geçti,
Bütün vefasızlar seni mi seçti?
Hiç kadrini, kıymetini bilen olmadı,
Ölümsüz aşkına o vefasız kefen biçti.

Şu garip gönlüm her söze kanıyor,
Kabuk bağlayan yaralarım yeniden kanıyor.
Lokman Hekim kendini ne sanıyor,
Aşk bile beni yaralarımdan tanıyor.

Ne demeli böyle karşılıksız sevişine,
Akıl sır ermiyor senin bu gidişine.
Aldığın yaralara derman arama,
Ömrünü heder ettin bir vefasızın gülüşüne.